Dominikę Hofman z całą pewnością można nazwać malarką światła. To ono jest głównym bohaterem oraz przedmiotem jej artystycznych badań. Ten wyrafinowany i pełen kolorystycznych niuansów blask, którego źródłem jest sam obraz, nadaje z pozoru realistycznym przedstawieniom atmosferę z pogranicza fantastyki.

Artystka bez wątpienia pozostaje pod wrażeniem refleksów, wielowymiarowości światła odbijającego się w materiałach i strukturach. Dzięki wspaniałemu warsztatowi malarskiemu z niezwykłą precyzją analizuje tęczę niuansów kolorystycznych odbijającego blask jedwabiu, perłowość delikatnych muszli czy transparentność kwietnych płatków. Każde z płócien jest kolejną odpowiedzią na pytanie: w jaki sposób światło kształtuje obraz?

A przecież wszystko, na co patrzymy, możemy zobaczyć tylko dlatego, że odbija światło albo samo jest jego źródłem. Światło kształtuje wrażenia, a wrażenia wzrokowe są związane z pamięcią, kulturą, sztuką, religią i tym, co nas otacza.Świat odbieramy przez pryzmat tego, kim jesteśmy.

Patrząc na świat kształtowany przez Dominikę Hofman, nie pozostajemy obojętni na nastrój efemeryczności, tajemnicy i delikatności. W kultowej już scenie w filmie reżyserii P. Webbera, Johanes Vermmer pyta tytułowej dziewczyny z perłą, jakiego koloru są chmury? Artystka zadaje to samo pytanie, odkrywając w swoim malarstwie przed widzem ogromną skalę barwnych subtelności.